Εσύ το ήξερες;
Η κιθάρα είναι το ευκολότερο όργανο να παιχτεί αλλά το δυσκολότερο να παιχτεί καλά (Andrés Segovia)
Από μανικιούρ πώς πάμε;
Οι κλασικοί κιθαρίστες έχουν μια αδιαμφισβήτητη εμμονή με τα νύχια τους. Και όχι, δεν μιλάμε για beauty queens, αλλά για αυτούς που έχουν την κιθάρα στην καρδιά τους και τα νύχια στο μυαλό τους!
Οι κιθαρίστες κουβαλούν πάντα μαζί τους λίμες, γυαλόχαρτα και άλλα αξεσουάρ. Είναι σε συνεχή επαγρύπνηση! Αν χρειαστεί να ανοίξουν μια πόρτα, σπάνια χρησιμοποιούν το δεξί τους χέρι. Και τα κλειδιά; Φυσικά και βρίσκονται στην αριστερή τσέπη – γιατί κανείς δεν θέλει να ρισκάρει ένα νύχι για ένα κλειδί!
Καθίστε, παρακαλώ!
Οι κλασικοί κιθαρίστες δεν χρησιμοποιούν λουράκι για να κρεμάνε την κιθάρα τους, αφού παίζουν καθιστοί με την κιθάρα ανάμεσα στα πόδια τους και πατώντας σε ένα υποπόδιο για καλύτερη στήριξη. Εντάξει, ίσως λίγο απογοητευτικό αλλά ναι! η κλασική κιθάρα δεν είναι για ακροβατικά!
Οι κιθάρες που μεγαλώνουν!
Αν αρχίσεις να νιώθεις το αριστερό σου χέρι να μη φτάνει τη νότα, μπορεί να μην φταίει το χέρι σου αλλά μια αόρατη επέκταση του μπράτσου της κιθάρας σου. Απίστευτο; Κι όμως αν η κιθάρα σου εκτίθεται σε συγκεκριμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες, το ξύλο του μπράτσου μπορεί να αρχίσει να «μεγαλώνει» ξανά (σαν τα μαλλιά ή τα νύχια μας μετά το θάνατο) μέχρι και 15χιλιοστά.
Ναι, η κιθάρα σου μεγαλώνει μόνη της για να σου κάνει τη ζωή πιο δύσκολη!
Τα περιστέρια του Carcassi
Ο συνθέτης Carcassi δεν έγραφε μόνο μουσική για κιθάρα αλλά είχε πολλά περίεργα χόμπι: εξέτρεφε ταχυδρομικά περιστέρια, μελετούσε τα τροπικά ψάρια, πετούσε με αερόστατο και ήταν πρωταθλητής στη σύνθεση λουλουδιών. Όλα αυτά απλώς αποδεικνύουν ότι ακόμα και οι ενδιαφέροντες άνθρωποι μπορούν να γράψουν …βαρετή μουσική. Είναι, αλήθεια, πολλοί μαθητές που βρίσκουν τις σπουδές του βαρετές.
Χορδές που νιαουρίζουν
Οι κλασικοί κιθαρίστες χρησιμοποιούσαν χορδές από «έντερα γάτας» (εντάξει, πιο πιθανό να ήταν από πρόβατα ή βοοειδή) μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η ζήτηση για έντερα αυξήθηκε για ιατρική χρήση ως ράμματα.
Ο διάσημος κιθαρίστας André Segovia που στο πρώτο μισό της καριέρας του χρησιμοποιούσε τέτοιες χορδές, βρέθηκε σε απόγνωση όταν αυτές άρχισαν να γίνονται σπάνιες. Ευτυχώς, ο Albert Augustine είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει το νάιλον για τις χορδές κιθάρας. Μαζί με τον Segovia, ανέπτυξαν μια καινοτομία που υιοθετήθηκε γρήγορα από κιθαρίστες σε όλο τον κόσμο.
Ο τυφλός πατέρας της κλασσικής κιθάρας
Ο Francisco Tárrega, ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών και συχνά αποκαλούμενος «ο πατέρας της κλασικής κιθάρας», είχε μια ιδιαίτερη ιστορία. Όταν ήταν μικρός και αρκετά άτακτος, η νταντά του, για να τον τιμωρήσει, τον έριξε σε ένα ποτάμι. Τα νερά όμως ήταν μολυσμένα και προκάλεσαν μια μόλυνση στα μάτια του, με αποτέλεσμα να χάσει μεγάλο μέρος της όρασής του. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ!
Ο πατέρας του, αντί να απογοητευτεί, αποφάσισε να μετακομίσουν σε μια πόλη όπου ο Φρανσίσκο, παρόλο που δεν μπορούσε να δει καλά, μπορούσε να ακούσει υπέροχα. Εκεί ξεκίνησε το αξέχαστο ταξίδι του με την κιθάρα. Και η συνέχεια; Αυτός ο "τυφλός" μουσικός κατάφερε να αφήσει εποχή στον κόσμο της κιθάρας!
Ο Francisco Tárrega και οι κάλτσες του
Ο Francisco Tárrega, ήταν τόσο ντροπαλός και εσωστρεφής που δυσκολευόταν να μιλήσει ακόμα και στον ταβερνιάρη του. Μια φορά, πήγε σε συναυλία φορώντας διαφορετικές κάλτσες και το ανακάλυψε μόνο όταν σχολιάστηκε από τους κριτικούς. Μετά από αυτό, ο Tárrega κλείστηκε για τρεις μήνες στο σπίτι, αποφεύγοντας οποιονδήποτε. Αλλά, ευτυχώς για εμάς τους κιθαρίστες, αυτό το διάστημα απομόνωσης το χρησιμοποίησε για να γράψει τα αριστουργήματα «Lágrima» και «Adelita», που είναι πραγματικά αριστουργήματα του 20ου αιώνα.
Έτσι, αγαπητοί μελλοντικοί σολίστες, το ηθικό της ιστορίας είναι ξεκάθαρο: Ελέγξτε τις κάλτσες σας πριν βγείτε στη σκηνή!
Ανακύκλωση χορδών;
Σε εποχές οικολογικών ανησυχιών, η ανακύκλωση των χρησιμοποιημένων χορδών της κιθάρας είναι ένα σημαντικό θέμα. Κάποιοι κιθαρίστες χρησιμοποιούν τις παλιές χορδές για διάφορους σκοπούς: κάποιος τις έκανε πετονιά ψαρέματος άλλος τις χρησιμοποιούσε σε παγίδες κουνελιών και ένας άλλος έφτιαχνε με αυτές αδιάβροχα.
Επίσης, ένας γνωστός Ισπανός κιθαρίστας που πια δεν είναι μαζί μας, πουλούσε τις χρησιμοποιημένες χορδές του στους μαθητές του συνοδευόμενες με μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του.
Μάτια ερμητικά κλειστά
Κάποτε ο Andres Segovia μπήκε στο νοσοκομείο της Μαδρίτης για να κάνει μια επέμβαση για αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Λίγο πριν την επέμβαση, ζήτησε να του φέρουν την αγαπημένη του κιθάρα. Την πήρε στα χέρια, έκλεισε τα μάτια και άρχισε να παίζει για περίπου μία ώρα. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες, μαγεμένοι από τη μελωδία, παράτησαν τα καθήκοντά τους και μαζεύτηκαν έξω από το δωμάτιό του για να τον ακούσουν. Ο Segovia συνέχισε να παίζει με τα μάτια κλειστά και μόλις βεβαιώθηκε ότι μπορούσε να παίζει και χωρίς να βλέπει, άφησε την κιθάρα του στην άκρη και είπε, "Τώρα μπορούμε να μπούμε στο χειρουργείο."
Η κιθάρα δεν αγαπά το βήχα
Ο ήρεμος και ευγενικός χαρακτήρας του Segovia ήταν πασίγνωστος αλλά μια φορά στη Μαδρίτη θύμωσε τόσο με το ακροατήριο που έβηχε ώστε να διακόψει το ρεσιτάλ του. Με απόλυτη σοβαρότητα, έβγαλε το μαντήλι του και έκανε στους χιλιάδες παρευρισκόμενους μια επίδειξη της τέχνης του διακριτικού βήχα.
Για αυτό, ας έχεις πάντα καραμελίτσες για το βήχα στη τσέπη όταν πας σε συναυλίες κλασσικής μουσικής. Ποτέ δεν ξέρεις, ίσως εμφανιστεί το φάντασμα του Segovia να σου κάνει μάθημα.
